Wpływ promieniowania jonizującego na dzieci

Komitet Naukowy ONZ ds. Skutków Promieniowania Atomowego (UNSCEAR)
Komitet Naukowy ONZ ds. Skutków Promieniowania Atomowego (UNSCEAR)

Wiedeń, 25 października 2013.

„Dawki otrzymywane z tego samego źródła jonizującego mogą mieć inny wpływ na dzieci i dorosłych więc, aby uzyskać dokładną ocenę ryzyka, oddziaływanie na dzieci należy rozpatrywać oddzielnie” — wynika z raportu, który po dwóch latach badań, UNSCEAR przedstawił Zgromadzeniu Ogólnemu ONZ.

„Z powodu różnic anatomicznych i fizjologicznych, promieniowanie ma inny wpływ na dzieci niż na dorosłych” — twierdzi szef grupy ekspertów UNSCEAR dr Fred Metter. Dodaje, że raport będzie wartościowym źródłem wiedzy dla medyków i naukowców, gdyż pomimo wielu badań epidemiologicznych dla dzieci i dorosłych, dotychczas brakowało oddzielnych badań wpływu promieniowania jonizacyjnego na dzieci.

Raport pokazuje, że przy takiej samej dawce promieniowania dla:

  • 25% typów nowotworów (np. białaczka, nowotwory tarczycy, mózgu i piersi) ryzyko zachorowań dzieci jest większe niż dorosłych,
  • 15% typów nowotworów (np. okrężnicy) ryzyko zachorowania dzieci jest takie samo, jak dorosłych,
  • 10% typów nowotworów (np. płuc) ryzyko zachorowania dzieci jest mniejsze niż dorosłych,
  • 20% typów nowotworów (np. przełyku) dane były zbyt nieprzekonywujące, by wyciągać jakiekolwiek wnioski,
  • 30% typów nowotworów związanych ze starszym wiekiem (np. prostaty i macicy) związek zachorowań z promieniowaniem był zbyt słaby, by dokonać oceny.

Razem oceniano 23 typy nowotworów.

Według oceny komisji, bezpośredni wpływ bardzo dużych dawek promieniowania na tkanki był u dzieci:

  • większy niż u dorosłych np. w przypadku mózgu i tarczycy,
  • mniej więcej taki sam jak u dorosłych w przypadku takich organów, jak nerki i system neuroendokrynny,
  • mniejszy niż u dorosłych w przypadku płuc, szpiku kostnego i jajników.

Raport zaleca, aby w ocenie wpływu promieniowania jonizującego stosować inne kryteria dla dzieci i dorosłych.

Stwierdza również, że u potomstwa ludzi narażonych na promieniowanie jonizujące nie zauważa się efektów dziedzicznych, włączając w to potomstwo tych, którzy jako dzieci przeżyli atak jądrowy na Hiroshimę.

Zwrócono również uwagę, że dzieci mogą być narażone na większe dawki promieniowania jonizującego w wyniku procedur medycznych, jeżeli aparatura nie jest przystosowana do ich drobniejszej budowy ciała.

Skażenia wewnętrzne dzieci i dorosłych od materiałów radioaktywnych rozproszonych w otoczeniu mogą być różne. Na przykład dzieci mogą wchłonąć z otoczenia więcej radioaktywnego jodu z powodu więszego spożycia mleka.

Takich czynników różnicujących ryzyko dzieci i dorosłych w przypadku takiej samej ekspozycji na skażenia radioaktywne jest znacznie więcej.

Image: 
Komitet Naukowy ONZ ds. Skutków Promieniowania Atomowego (UNSCEAR)